HOME         » MENU» » Anatomia i fizjologia człowieka
Projekt Andros

ANATOMIA i FIZJOLOGIA

Aby zrozumieć cel i zadanie PROJEKTU ANDROS w zapobieganiu i leczeniu erekcyjnej dysfunkcji oraz zaburzeń kontynencji (trzymania moczu), niezbędne jest uświadomienie sobie podstawowych pojęć anatomicznych i mechanizmu erekcji. Celowo unikamy skomplikowanych i specjalistycznych pojęć medycznych, aby jak najbardziej ułatwić zrozumienie tematu. Poniżej znajduje się wykaz mięśni, które w sposób pośredni lub bezpośredni biorą udział w akcie seksualnym. To one są właśnie w centrum uwagi PROJEKTU ANDROS.


Grupy mięśni, które biorą główny udział

w PROJEKCIE ANDROS

1. Mięśnie erekcyjne = mięsień opuszkowo-gąbczasty (mięsień - "V", m. bulbospongiosus) oraz kulszowo-jamisty (mięsień - "IC", m. ischiocavernosus), a także mięsień łonowo-guziczny (m. pubococcygeus), który stanowi część mięśnia m.levator ani (dźwigacza odbytu).

2. Inne mięśnie dna miednicy - warstwy pośredniej i głębokiej (m.in. mięsień poprzeczny krocza powierzchowny i głęboki, mięsień dźwigacz odbytu, mięsień gruszkowaty, mięsień zasłaniacz wewnętrzny).

3. Mięsnie uda oraz przywodzicieli uda (głównie).

4. Mięśnie pleców – odcinka lędźwiowego i lędźwiowo-krzyżowego. (Quadratus lumborum oraz Iliopsoas + Erector spinae).

5. Mięśnie przednio-boczne brzucha. (Obliques, Transversus Abdominis oraz Rectus Abdominis) w tym odnoga mięśnia skośnego – mięsień dźwigacz jąder – m. cremaster (mężczyźni).

6. Mięsień pośladkowy większy (Gluteus Maximus).

Andros projekt

Organy naszej jamy brzusznej od dołu ograniczają mięśnie dna miednicy, natomiast od góry – mięśnie przepony. Podczas wydechu, przepona wraz z organami jamy brzusznej unoszą się, podczas wdechu natomiast się obniżają. Tym samym - podczas wdechu mięśnie pleców i brzucha a także miednicy rozluźniają się, robiąc niejako wolne miejsce dla trzewi. Mięśnie te są podczas wdechu pasywnie rozciągane. Podczas wydechu natomiast – rozluźnia się przepona i organy wracają na swoje miejsce, przepona niejako ciągnie w górę.

AKTYWNĄ FAZĘ ĆWICZEŃ PROJEKTU ANDROS
wykonujemy przy WYDECHU!!!

WDECH przy powrocie ćwiczenia!

Projekt ANDROS to ćwiczenia zwiększające przepływ krwi i poprawiające ukrwienie okolicy erekcyjnej oraz ciał jamistych prącia u mężczyzn oraz okolicy kroczo-miednicznej i narządów płciowych u kobiet.

Ponadto trenowane są mięśnie, które pośrednio uczestniczą w akcie seksualnym i są także do niego niezbędne. Ich zadanie polega nie tylko na stabilizacji miednicy, ale także na wytworzeniu dodatkowego ciśnienia, utrudniajacego zbyt szybki odpływ krwi żylnej ze strefy erekcyjnej podczas erekcji. Jednym z mechanizmów jest tak zwany "ejaculation-abdominal wall reflex." – krótko przed i w trakcie ejakulacji dochodzi do kontrakcji mięśni przednio-bocznych jamy brzucha - zwiększenie ciśnienia jamy brzusznej, zwężenie naczyń miednicy a tym samym zwiększenie ilości krwi żylnej w penisie poprzez utrudniony odpływ krwi z członka... Podobnych mechanizmów jest oczywiście więcej i odsyłamy bardziej wnikliwych do literatury fachowej (patrz rozdział KORZYŚCI KOBIETA MĘŻCZYZNA – Literatura).

Mechanizm erekcji - mężczyzna

Podstawy anatomiczne i fizjologiczne

Do prawidłowego mechanizmu erekcji (4 fazy – podniecenia, plateau, orgazmu oraz odprężenia) muszą być spełnione pewne anatomiczne i fizjologiczne warunki. Niezwykle istotnym elementem budowy anatomicznej męskiego członka są tzw. ciała jamiste (corpora cavernosa) oraz tzw. ciało gąbczaste (corpus spongiosum). Budowę ciał jamistych można porównać do kształtu plastra miodu. Warunkiem funkcjonowania tych struktur jest ich elastyczność. Elastyczność owa zostaje zachowana tylko wtedy, gdy dopływa do nich odpowiednio często(!) odpowiednia ilość krwi (tlen). W przypadku zaburzeń erekcji (zbyt rzadko lub jej brak), elastyczna tkanka zostaje zastąpiona włóknistą i nieelastyczną tkanką, która nie zachowuje funkcjonalności ciał jamistych.

Penis Penis
Chroniczne niedokrwienie tkanki penisa (np. z powodu miażdżycy naczyń; naczynia tętnicze doprowadzające krew do członka należą do najwęższych w ludzkim organizmie) powoduje włóknienie tkanki mięśniówki gładkiej i zaburzenia funkcji śródbłonka, co prowadzi do utraty ich prawidłowej funkcji i do zaburzeń erekcji.

Panuje tu w pełni zasada – "nieużywane zanika" – "Use it or lose it!".

Tym bardziej ważne jest, aby skutecznie zapobiegać tym zmianom (np.: poprzez PROJEKT ANDROS), ponieważ jest to o wiele łatwiejsze niż ewentualne leczenie skutków zaawansowanego już procesu! Proces rewitalizacji "unieczynnionej" tkanki jest jak najbardziej możliwy, ale różnie długi, w zależności od wieku, chorób współistniejących i ogólnej kondycji i sprawności fizycznej.

Także tutaj sprawdza się zasada: im aktywniej, tym lepiej. Na skutek podniecenia zostaje uruchomiony szereg mechanizmów, które powodują napływ krwi tętniczej do ciał jamistych. To powoduje jednocześnie ucisk naczyń żylnych i uniemożliwia tym samym zbyt wczesny odpływ krwi z członka – dochodzi do erekcji (Huraaa!). Z punktu widzenia anatomii, bezpośredni udział w procesie erekcji mają w największym stopniu dwa (już wyżej wspomniane) "mięśnie erekcyjne" (m.ischiocavernosus oraz m.bulbospongiosus), które stabilizują i “poruszają” tym mechanizmem. Oba te mięśnie leżą w okolicy kroczowej (między workiem mosznowym i odbytem u mężczyzn oraz między waginą i odbytem u kobiet) i biegną bezpośrednio w kierunku ciał jamistych. O ich funkcji i o tym, jak je właściwie zlokalizować i aktywować piszemy w dziale ZANIM ZACZNIESZ – AKTYWACJA.

A co z KOBIETAMI?!

Mechanizm erekcji - kobieta

Podstawy anatomiczne i fizjologiczne

Łechtaczka (łac. clitoris) u kobiet jest homologicznym odpowiednikiem członka (penis) i jego ciał jamistych (corpora cavernosa) u mężczyzny. Posiada ona nawet swoją "żołądź" (glans clitoris) oraz odnogi (crus clitoris). Podczas orgazmu u kobiety dochodzi do tzw. rytmicznych waginalnych skurczów erekcyjnych przy bezpośrednim udziale mieśni opuszkowo-gabczastych i kulszowo-jamistych (m. bulbospongiosus oraz m. ischiocavernosus – dobrze już nam znane mięśnie erekcyjne u mężczyzn). Ciało jamiste (c. spongiosum) – mięsień otaczający cewkę moczową – także bierze udział w procesie orgazmu i zapobiega między innymi utracie moczu podczas stosunku oraz odpowiada pośrednio za przekazywanie dodatkowych pozytywnych bodźców z cewki moczowej. Orgazm u kobiety jest skomplikowanym procesem współdziałania ośrodkowego (psychika) i obwodowego układu nerwowego, współdziałających z układem krwionośnym i mięśniowym. Tylko właściwa koordynacja tych (zdrowych) układów jest gwarantem orgazmu. Kolejna przewaga kobiecego orgazmu nad męskim to fakt, iż kobiety faktycznie nie mają fazy refrakcyjnej i mogą przeżywać orgazm wielokrotnie w krótkim czasie. Ponadto z wiekiem wcale nie zanika fizjologiczna odpowiedź sensomotoryczna łechtaczki...
Orgazm kobiet i mężczyzn
Badania kliniczne dowodzą, że wzmacnianie mięśni erekcyjnych i dna miednicy u kobiet i mężczyzn przyczynia się do lepszego orgazmu, łatwiejszego jego osiągania i mocniejszych doznań podczas seksu. A jak wiadomo – seks to zdrowie!!!

Zaburzenia Erekcji / Nietrzymanie moczu

Nietrzymanie moczu stanowi poważny problem nie tylko higieniczny i psychiczny, ale także wpływa negatywnie na satysfakcję seksualną lub/i w ogóle na uprawianie Problem z oddawaniem moczuseksu. Liczne badania naukowe dowiodły negatywną korelację pomiędzy nietrzymaniem moczu, a satysfakcją seksualną zarówno u kobiet jak i u mężczyzn.

Trening mięśni dna miednicy od wielu lat stanowi Numer 1 w leczeniu i zapobieganiu nietrzymaniu moczu u kobiet i u mężczyzn.

Stosowane dotychczas metody tego treningu opierały się na ćwiczeniach bezprzyrządowych, które oddziaływały na mięśnie dna miednicy z małą intensywnością, a pomimo tego przynosiły w dłuższym okresie czasu zadawalające efekty lecznicze. PROJEKT ANDROS wprowadza nową jakość tych ćwiczeń, która pozwala sądzić uzyskanie pożądanych efektów leczniczych w krótszym czasie i pewność utrzymania osiągniętych efektów. Intensywne badania porόwnawcze w tym zakresie trwają, a ich szczegółowe wyniki znajdziecie wkrόtce w dziale News.

Innymi zaburzeniami, w których mięśnie miednicy odgrywają ogromną rolę są chociażby dokuczliwy ból sromu/pochwy (vulvodynia) oraz bolesny stosunek (bóle okolicy płciowej przed, podczas lub po stosunku – tzw. vaginismus czy dyspareunia), podczas którego bóle mogą być tak silne, że uniemożliwiają stosunek całkowicie.

PROJEKT ANDROS może by bardzo pomocny także w tych przypadkach.


Projekt Andros